Roadrunner Records – 2008 – Norveç
Bu grubu zaten bilen biliyor ve her yeni albümüne mutlaka bir kerede olsa dinleme şansı veriyordur. Bu kadar popüler grupların albüm kritiklerini yapmaya sıcak bakmasamda bu albüme karşı tavrımı net bir şekilde ortaya koymak amacıyla yorum yapmak istedim. Çünkü grubun son dönemki gerek imajı gerekse tarzına verilen tepkiler iki uç nokta gibi. Kimisi için berbat ”bunlar artık black metal yapmayı bıraktı” kimisi içinse şaheser ”Venom – Motorhead bide black soundu müthiş karışım”..
Plak şirketi Roadrunner bu albüme o kadar güvenmiş ki öncesinde mini bir albüm olan ”My Skin Is Cold” yayınladı. Hem bu albüm için ”Now Diabolical” izinden gideceğini ve bir black metal efsanesi ”Nemesis Divina” olmayacağını fanlarına sunmak için hemde bu gruba olan güvenini sergilemek amacını gösterdi.
Gerek imajları gerekse soundlarını ele alırsak Satyricon’a artık black metal grubu dememiz oldukça güç. Onlarda en az Dark Throne kadar eleştirdiler. Kimisi imajlarına popstar dedi kimisi yakında metalcore olur dedi.. Ancak şu bir gerçek ki ortada 20-25 senelik gruplardan bahsediyorsak onların hala ortaladar corpse paint/warpaint ile dolaşmalarını bekleyemeyiz.
Albüme geçecek olursak 8 şarkıdan oluşuyor ve genel sound yer yer Venom ve Motorhead etkilenimli speed metal/N.W.O.B.H.M/black/punk karışımlı metal müzil denilebilir. Tek yapmanız gereken albümü dinlemeye başladığınız zaman black metal önyargısıyla yaklaşmamanız.
”Commando” adlı ortalama kaliteye sahip şarkı açılış olarak seçilmiş. Albümün bütünü hakkında bize direk bilgi verebiliyor. Sözlerde albümün tamamında genel olarak imparator Nero dönemlerinde Roma’dan etkilenime sahip. Hemen arkasından gelen ”The Wolfpack” ise orta tempo riflere sahip müthiş bir parça. İlk dinleyişte tek düze melodisi ile kendini tekrara aldıran bir çalışma olmuş. Üçüncü sırada yer alan ”Black Crow On A Tombstone” ise sanırım bu albümü dinleyen yada dinlemeyen herkes tarafından biliniyordur. Albümün reklamı en çok bu parça ile yapıldı ve birde video ile ödüllendirildi. Giriş müziği ile insanı kendisine hemen adapte etmeyi başaran gene albüm genelinde olduğu gibi orta tempo rifflere sahip olsada insanı müthiş gaza getiriyor. Videoda Frost inanılmaz bir görsellik ve performans sergilemiş davulu ile. Bu açıdan videoyu ilk izlediğimde 2-3 kere tekrarını izledim. Müthiş bir Frost görselliği var. Satyr’de kameralara iyi oynamış (!) O’nun da hakkını yememek lazım. ”Die By My Hand” ile devam eden albüm bu çalışma ile speed thrash soundu bize fazlasıyla hissettiriyor artık. Arkasından gelen ”My Skin Is Cold” ise Norveç’te Dimmu Borgir ve Dark Throne’dan sonra listelere girmişse bile şaşırmam. Albümün en iyi en melodik en kendine çeken şarkısı. Benimde favorilerimden. Zaten albüm öncesinde mini ep olarak yayınlanmasının sebebi de bu iddaları haklı kılıyor.. 2008 yılında çıktıkları festivallerde de en ilgi gören yeni şarkılarından birisiydi. Albümün kapanışını yapan son üç çalışmada gene bu sound tarz ve tempoda devam ediyor. Benim bu albümü yorumlamamdaki en büyük etken aslında benimde bir uçta yer aldığımı ifade etmekti. Maalesef beklediğiniz gibi ”berbat” diyen kesimin içinde yer almıyorum. Bana göre bu albüm black metal olarak düşünmediğim zaman mükemmel içeriğe sahip ve benim başyapıtlarımdan birisi oluyor.
9.5/10
