Digital -2019 – Türkiye
Son yıllarda ülkemizdeki metal müzik sektöründeki düşüşü konuşurken artık yavaş yavaş yükselişi de konuşmanın zamanı geldi. Açık konuşmak gerekirse çok fazla grubu takip edemiyorum ama arkadaşlarım, öğrencilerim, bir süredir sessiz kalıp tekrar gündeme gelen gruplar teker teker güzel işler yapmaya başladı. Yurtdışı turneleri oldukça ümitlendirici. Bu arada ilk albüm kritiğim olduğu için heyecanlıyım.
Gelelim konumuza. Knell, İzmir’li bir grup. 2018’de kurulmuş. Jactura ikinci stüdyo kayıtları. 5 parçadan oluşan bir EP. Toplam 21 dakikalık süreye sahip olan “Jactura” ikinci stüdyo kayıtları olmasına rağmen çok güçlü bir prodüksiyona sahip. EP’nin intro parçası “VIXI” güçlü, heyecan verici gitar ve davul soundu ile beni karşıladı. Bir davulcu olarak davul kayıtlarına çok önem veriyorum. Özellikle akustik olan soundlar benim için önemli. Umarım bu kayıt da drum machine değildir. Değilse davulcu Deniz Traka’yı kutluyorum. Olsa da partisyonları yazımı açısından kutluyorum 🙂 Vokaller bana Whitechapel’ı andırdı. Kullanılan vokallerin de çeşitliliği dikkatimi çekti. Oldukça başarılı.
Parçaların kendi içinde pek çok bölüme ayrılması aynı zamanda geçişlerinin ve bütünlüğün korunması çok önemli. Knell bunu iyi başarmış. Yine güçlü gitar soundu, riffler ve yerine yakışan gitar soloları mevcut. Davulcunun yerinde twin pedal kullanımı soundu daha da güçlendirmiş ancak mix konusunda konuşmak gerekirse her şey yerli yerindeyken kickler biraz fazla yüksek geldi özellikle hızlı bölümlerde. Genelde breakdown sevmem ama parçaların aranjesi oldukça iyi yapılmış ve bölümler arası geçiş nerdeyse hissettirmeden olup bitiyor.
Kendilerini daha çok “Doomcore” adlandıran Knell, yeni ve ümit veren gruplardan biri. Türk gruplarının bence en büyük sorunlarından biri güzel prodüksiyona karşı canlı performanslarda kötü ses sistemi. Umarım albümdeki güzel soundu konserlerde de yakalarlar. Dinlenmeli, izlenmeli!
Favori Parçam: Raven Inside The Ark
Not: 7/10
