Earache Records – 2008 -Amerika
Efsane geri döndü ve son albümüyle geçtiğimiz Nisan ayında raflardaki yerini aldı. Uzun süreli bekleyişe, bu albümle son vermek isteyen Deicide, her ne kadar bi önceki albümün başarısıyla tekrar efsaneliğini kanıtlamış olsada bu albüm bana o başarıyı aratıcak gibi geliyor.
Gerek albüm kapağıyla gerek albüm intro’suyla, hımmm Deicide rönesansı yakalamış sonunda desemde başlarda, sonradan albümün tamamını dinledikten sonra açıkçası hayal kırıklığına uğradım. Zira The Stench of Redemption dan sonra böyle bir albümü dinlemek benim için hayal kırıklığı oldu. Örneğin tüm Deicide albümlerini toplayıp bi best of çıkarmak isteseydim cidden bu şekilde bi albüm çıkardı elimden. Gerek sound olarak gerekse melodiler açısından eski albümlerin tekrarı olan, The Stench of … albümünün tazeliği, değişkenliği ve ruhundan daha ileri gitmesi beklenirken, geriye gitmiş olan bir Deicide albümü var elimde.
Şimdi bu kadar şey yazdıktan sonra bu albümü niye edinelimde dinleyelim diyeceksinizdir. Albüm her ne kadar eski albümlerin tekrarı gibi olsada gene aynı Deicide sertliği tekniği ve Glenn amcamızın ciğer parçalayan vokaliyle, alışıla gelmiş Deicide yok ediciliğini ve ruhunu hâlâ taşıyabilen bir albüm. Sırf bunun için bile edinip dinleyebilirsiniz albümü. Özellikle “Hate of All Hatreds”, “Worthless Misery” ve “Not as Long as We Both Shall Live” gibi albümde değişimleri sağlayan ve albümü kotaran şarkılar var.
Kısaca her ne kadar yapısal ve melodisel bir değişim gözleyemesekde bu albümde genede Deicide diyince aklımıza ne geliyorsa hepsini bu albümde bulabiliyoruz. Ve son olarak ustalara saygı diyerekden edinin bu albümü diyorum.
6,5/10
