Candlelight Records – 2005 – Norveç
Söz konusu 1349 ve onun Hellfire albümü ise sözü fazla uzatmanın pek bir anlamı yok. 2005 yılında Candlelight Records’dan çıkan albüm bence grubun Liberation manifestosundan da daha iyi bir seviyede. Toplam 8 parça ve ortalama 52 dakikalık enfes bir müzik ziyafeti…
Albümü dinlerken enstrümanistliğin daha üst bir noktası var mı diye sormadan edemiyor insan. Özellikle Archaon ve Frost’un performansları insanı kendinden geçiriyor. Frost’a belki ayrıca değinmek lazım ama kısaca belirtmek gerekirse bu adam cv’sinde Satyricon, Zyklon-B, Gorgoroth, Keep Of Kalessin, Gehenna gibi grupları taşıyor. Ama bana sorarsanız en iyi performansını Hellfire’da ortaya koymuş… Dönelim tekrar albüme, bence albümün ilk yarısındaki 4 şarkı (I Am Abomination, Nathicana, Sculptor Of Flesh, Celestial Deconstruction) black metal tarihine geçebilecek kalitede. Özellikle Sculptor Of Flesh’i doktor kontrolü altında almaya dikkat edin. Riffler, davullar, vokaller her şey ama her şey müthiş bir bütünlük içerisinde. Haliyle, ortaya çıkan death metal özlü atmosfer insana büyük zararlar verebilir. Bir diğer ölümcül eser de Nathicana… Parça yer yer yavaşlasa da ‘nefret nasıl kusulur, dinleyici nasıl kafasını duvarlarda parçalar’ın eşsiz bir dersi bana göre.
İlk yarının bu muhteşem şarkılarından sonra ikinci yarı biraz sönük kalıyor açıkçası. Ama bu durum kesinlikle parçaların kötü olduğundan değil. İlk yarının olağanüstü oluşundan. Ayrıca yine ikinci yarıdaki, albümle aynı ismi taşıyan Hellfire’ın, albümün genel atmosferinin tadını kaçırdığı kanısındayım. Gerçi albümün bitiş parçası olmasıyla ilgili bir ironi yapılabilir ama yine de farklı bir düzenlemeye gidilmeliydi diye düşünüyorum. Hepsinin ötesinde neredeyse 14 dakikalık bir parça bence aşırı fantastik! (Eğer müzik progresif öğeler taşısa yada çok başka bir tür yapılıyor olsa o zaman anlayışla karşılanabilir ama çok da zengin olmayan bir parça yapısını 14 dakika insanların kulağına dayamak bana pek mantıklı gelmiyor…) Albümün başka bir önemli özelliği ise lirikleri. Kesinlikle akılda kalıcı sözler oluşturulmuş. Yer yer sloganlaşan boyutlara ulaşıyor hatta. Ravn’ın olağanüstü vokaliyle bu hedeften vuran sözler daha bir lezzet kazanıyor.
1349 için “Norveç’in altın çağının son çocukları” yakıştırması boşa söylenmiş bir söz değil. Zaten diskografisinde Liberation, Beyond The Apocalypse ve Hellfire gibi albümleri barındıran bir grubu ne kadar övsek az… İşin teknik yönüne pek değinmedim ama soundun çok güçlü olduğunu, her enstrümanı rahatça duyabildiğinizi, seslerin dengesizliği gibi abuk arızaların yer almadığını da kritiğin sonuna sıkıştırayım.
Millennia of evolution
Science and religion
Toil and suffering
Still you never learn!
9.5/10
