Aesthetic Death – 2019 – Fransa
Epitaphe, Fransa menşeli bir Doom/Death Metal grubu, bir dönem her Brutal vokal kullanan depresif gruba Death Metal etiketinin yapıştırılacağı dönemden hatırladığımız gruplardan değil, müzikte gerçekten Death Metal elementleri mevcut. Grup 2016´dan bu yana aktif, 2018´de çıkardıkları Demo MMXVII isimli demonun ardından Haziran 2019´da “I” isimli albüm , İngiliz “Aesthetic Death records” etiketiyle piyasaya çıktı. Grup aslında 2009´dan beri faal; ama o zamanki isimleri “Epitaph” ( Alman Epitaph ile karıştırılmasın), o dönemde piyasaya çıkardıkları bir ürün var mı bilmiyorum. 2016´da Epitaphe olarak yola devam ediyorlar.
Grup müziğini tanımlarken Doom etiketini kullanarak akıllıca bir hamle yapmış, bir çok karanlık ve depresif sesin farklı Metalin farklı alt türleri ile ifade edilişi, ayrıca deneysel dokunuşlarla harmanlanan parçaları tek kelime ile ifade etmek için anahtar kelime. Albümün başlamasıyla gelen sesler “ben doğru albümü mü açtım” diye düşündürse de, ilk parça ‘Smouldering Darkness’ in başlamasıyla birlikte bir oluk açılıyor ve albümden saf gürültünün haricinde orijinal tınılar gelmeye başlıyor. Agresif Death Metal rifflerinden orta tempo karanlık Doom geçişlere, dipten gelen sayıklamaları andıran deneysel vokallerden blast beat davul partlarına kadar bir çok elementin, kafa bulandırmayan uyumu ile ilk şarkıyı 19.07 ( Grubun Fransız olduğunu bilmesek direk Kadıköy çıkışlı demek geliyor içimden) dakika süren uzunluğu ile geride bıraktıktan sonra, sırasını yine bu tarzda sıklıkla karşılaştığımız uzunlukta, 10 dakika civarında süren “Embers” a bırakıyor. Bu parçada albümün açılışı gibi Kasvetli ve kaotik bir atmosfere çekiyor. Üçüncü parca Rêveries, ilk iki parça kadar karanlık atmosfere sahip değil, bu yapısıyla albüm akarken insana nefes aldıran bir alan yaratan ve albümün tamamına uyan akustik bir Intermezzo. Albüm toplamda beş parçadan oluşuyor ve “Monolithe” albümün 20.20 dakika uzunluğundaki son parçası. Bence albümün en iyi parçası, depresif ve uzun Death Metal kompozisyonlarını sevenler için dikkat çekici bir parça. Albümün sonuna bırakılmış dev bir mezar taşı gibi.
Epitaphe içinde barındırdığı Death Metal elementleriyle yer yer Grave Miasma, ve albümün genelinde duyduğumuz yavaş ve depresif bölümleriyle Necros Christos gruplarını andırıyor. Gitar soundu erken dönem extreme gruplardan duymaya alışık olduğumuz dipten gelen, el testeresiyle yaşlı odun parçasını keserken çıkan sesleri andıran cazibeye sahip. Grup parça yapısı itibari ile Görkemli cenaze törenlerinin akustik dışa vurumu gibi ve bunu yaparken de uzun parçalar içinde kendini tekrarlama hatasına düşmeden kompozisyonlarını örüyor. Grup uzun süredir üretim uğraşı içinde; “I” onların ilk albümü ve üzerinde uzun süre çalışmışlar. Geçen uzun süreye rağmen hala newcomer grup olarak nitelendirilebilirler. Kaliteli ve şansverilmesi gereken bir çalışma.
Albümün Yazar Notu:
7,5/10
