Eisenwald Tonschmiede – 2011 – Almanya
Almanyalı black/doom grubu Isolation, son çalışmaları ”Closing the Circle” ile tekrar karşımızdalar. Austere ile olan son splitlerinden sonra acaba grup dağıldı mı dağılmadı mı diye düşünürken bu albümleriyle beraber merakımı gidermiş oldum. Geçen üç sene içerisinde grupta bazı değişimler gözüme fazlasıyla çarptı diyebilirim. Öncelikle Johannes Schmid’in clean vokalleri eski tonunu korurken, scream vokalleri alıp başını gitmiş, neredeyse hardcore vokallerine dönmüş ve önceki demolardaki o bütünlük bozulmuş.
Isolation’u kendi alanında başarılı bir Alman grubu olarak görürken, yaklaşık iki ay önce Eisenwald Tonschmiede etiketiyle çıkan bu albüm beni biraz hayal kırıklığa uğrattı. Demolarındaki ve Austere splitindeki o atmosferik hava bozulmuş. Grubun önceki çalışmaları Agalloch, Forgotten Tomb arasında gidip gelirken bu albümle beraber parçalar daha başka bir havaya bürünmüş. Kendilerini black/doom olarak etiketleyen grup, bu albümle beraber öyle bir etiketlemenin artık yanlış olduğunun farkına varmışlardır umarım. 2006 dan beri her sene yaklaşık bir iki tane demo çıkaran grup, bu kadar sene niye ara verdi, grup içerisinde neler yaşandı diye merak ederken, bu albümü dinlememle beraber nelerin değiştiğini daha iyi anlamama yardımcı oldu.
Bir diğer gözüme çarpan nokta ise bu albümde bass tonlarının daha fazla ön planda tutulması. Miksaj ile alakalı bir durum olsa bile gitarlar ve basslardaki frekanslar birbirlerini tutmuyor ama buna rağmen parçaların bu halini daha çok sevdim, soundu daha iyi dolduruyor. Drum machine’lardaki crossların parlatılamadan kullanılıyor oluşu, beni hala rahatsız ediyor ve bass tonlarının altında eziliyorlar. Bazı parçalardaki clean ve distortion gitar geçişleri, parçaların sıradanlığını engelleyebilmiş ve üzerine yazılan clean vokaller daha bir iyi olmuş. Intro girişli bazı parçalar ise, en azından ”işte eski Isolation” dedirtebiliyor.
Albüm kapağına hiçbir anlam veremedim, deneme kapak çalışmasına benzer bir şey olmuş hiçbir sanatsal yönü yok. Hatta bir ara albüm kapağı bu değildir heralde diye düşünmedim değil, alelade bir kapak çalışması olmuş. Isolation’dan daha yaratıcı bir şeyler beklerdim, bu konuda da hayal kırıklığına uğradım.
Eski melankolik/atmosferik havasını kaybeden İsolation, umarım yeni çalışmalarında bu havayı tekrardan yakalayabilir. Johannes Schmid’in scream vokallerinin de ”Hier am Ende der Welt” ep’sindeki gibi olmasını diliyorum.. Gerçi her demoda farklı bir vokalle karşımıza çıkıyorlar, özellikleri bu sanırım. Grubun önceki çalışmalarında hep Johannes Schmid’i ön planda görürdüm ama bu albümde basslarından ötürü Andre Jonas’ı görmeye başladım.
”Fan the Flames” parçası ise albümden çok ayrı duruyor. Sanki grubun tarzıyla hiçbir alakası yok gibi. Ya da grup elemanlarının başka bir yan projesinde çaldıkları parçaymış gibi hissettiriyor daha çok. Favori parçalarım ise ”Never Enough” ve ”The Wasteland”. Bu parçalarda eski Isolation’u bulabileceğinizi söyleyebilirim.
5.7/ 10
