Nuclear Blast – 2017 – Amerika
Hazırmısınız? O zaman kulaklığınızı takın ve sesi sonuna kadar açın. Beyninizin içine işlesin bu ses, bu ritm, bu şeytani gürültü…
Efsane geri döndü. Hemde bangır bangır ortalığın amına koyarak. Farkındayım bu sefer agresif bir yazı çıkıyor elimden, lâkin elimde değil. Usul usul başlayıp kulaklarımın ırzına geçen bir sound, atonal riffler, aksak davullar ve o özlediğim kasvetli havanın en şiddetli hâliyle cehennemin derinliklerinde süzülüyorum resmen. Son dönemde tekrara kaçan albümlerin geride kaldığını ve yeni albümde, yeni hava eski kafa Immolation’ın evlerimize sıkı bir dalış yaptığını müjdeleyebilirim size.
10. Tam zamanlı albümünü Nuclear Blast etiketiyle çıkaran ekipte, 15 yıldır ikinci gitaristliği yapan Bill Taylor artık yok. Dolayısıyla işleri ne şekilde devam ettirecekler bilinmez fakat albüm açısından bakarsak ciddi bir fark söz konusu. Özellikle Immolation’dan duymaya alışık olmadığımız sesler, akustik içerikler mevcut albümde. Özellikle 11 şarkı yanında bir adet sürpriz, albümün sonunda bizi bekliyor. Sürpriz ne mi? Konuşmamın başlarında yeni hava eski kafa demiştim ya? Hani Down of Possesion albümünde, Immolation diye bir şarkı vardı? Hassiktir seslerini suyar gibiyim evet. Yeniden kaydedip ekliyorlar albümün sonuna agalar.
Şu zamana kadar dinlediğim Immolation albümleri içinde ilk üçten bir tanesi artık bu albümdür. Resmen ilan ediyorum. Bu kadar değişkenlik içeren ve yardırmalı sounduyla, dinlerken ruhunuzu karartan karanlık lirikleriyle, baştan sona sinir harbi yaşatan çok az albüm vardır. Tam tabirle geberiyorum kulaklıkların içinde agalaaaaaaarrrggghhhhhhh!!!!!!!!!
Kısaca bu albümden başka bişey dinlemem önümüzdeki birkaç hafta. Hatta birkaç ay!!! Söylemedi demeyin!!! 9/10
