Nuclear Blast Records – 2019 – Fransa
Fransa metal sahnesinin son dönemlerde ön saflara çıkan gruplarından Alcest, altıncı albümleri ile üç yıllık aradan sonra geri döndü. Kariyerine Black Metal icra ederek başlayan grup zaman içerisinde yaşadığı değişimle günümüzde Post Metal kulvarında devam ediyor. “Spiritual Instinct” bir önceki albüm “Kodama” ile karşılaştırıldığında, daha dengeli ve bir çok otoriteye göre de grubun en iyi albümü.
Albüm hakkında ilk olarak söylemek istediğim şu ki, Winterhalter çok iyi bir davul performansı sergilemiş, adeta albüme damgasını vurmuş. Alcest isminin küresel anlamda bu denli büyümesinde şüphesiz ki onun katkısı çok önemli. Yine bir önceki albüm ile karşılaştırıldığında Neige; hüznü ve kasveti daha profesyonelce bir harmoniyle bu albüme yansıtmış. Black Metal döneminden kalma scream vokalleriyle çeşitlendirdiği performansı bütünlüğe çok iyi yansımış. Albüm “Les jardins de minuit” ile açılışı yapıyor. Gitar ve davulların ortak performansıyla Intro tadında ki girişe Neige “Aaaahhh” şeklinde nidalarıyla eşlik ediyor. Grubun çizgisine uygun; ama aynı zamanda gruptan beklemediğim bir açılıştı ve içtenlikle söylemeliyim ki insanı dibe çeken, albüme hemen bağlayan bir seçim olmuş. Şarkı yavaş girişinin ardından hızlanıyor ve Neige çığlıklarıyla asıl girişi yapıyor albüme. Bir sonraki parça “Protection” yavaş ama dinleyeni albüme daha da ısındıran bir giriş yapıyor. Bu parçada kullanılan clean vokaller parça için albüm içerisinde özerk bir alan yaratıyor adeta. Elbette bu şarkıda da kullan scream vokaller çok özel. Albümün 4. parcasi “L’île des morts”, konserde kitleyi coşturacak gaz ve aksak girişi ile albüme farklı ve keyifli bir yön veriyor; bu parçada vokallere “Sylvaine” eşlik etmiş (Sylvaine, kendi adını taşıyan projesinde iyi işler yapıyor. Grup tam anlamıyla klasik metal ekseninde olmasada, Folk/Pagan Metal seviyorsanız göz atın derim). Çok büyük bir fark yaratmasa da, duyumu güzel bir ayrıntı. Albümün sonuna doğru yaklaşırken beşinci parça “Le miroir” ile devam ediyoruz; parçanın clean vokal ve akustik gitarla yumuşak bir girişi var. Synth desteği ile güçlenen akustik atmosfer yumuşak akustik geçişler ve vokal performansıyla yoğun duygusal bir etki yaratıyor. Son parça “Spiritual Instinct” ise depresif ruh haline uygun davullarla başlıyor ve davullar şiddetlenip hızlandıkça Neige, ortaya çıkan bu karanlık güzelliğe eşlik etmeye devam ediyor.
Alcest artık underground piyasanın bir parçası olmaktan çok, kendi çizgisini olumlu yönde geliştirerek daha iyi seviyelere çıkararak kariyerlerinde önemli bir noktaya geldi. Sağlam adımlarla güçlenen istikrarın sonucunda gelen bu başarı, muhakkak ki grubu önümüzdeki iki yıl içerisinde daha iyi sahnelere taşıyacak. Bu ikilide daha çok iş var, “Spiritual Instinct”, beklentileri bir sonraki albüm için şimdiden oldukça yüksek bir seviyeye çıkardı.
8,5/10
