Metal, alt-kültürün yalnızca bir kısmını temsil eder. Alt-kültürün özelliklerinden biri de popüler ya da ana-akım kastedilen kültür-lere göre gerçekçi olmasıdır. Metal, Ana-akım ‘sanat’ dallarında bulamayacağınız gerçekçiliğe ve karamsarlığa sahiptir çoğu zaman. Bazen kendiliğinden olan şeyler başka şeyleri etkiler. Bu etkilerin arasında ‘tokat’ta vardır. Bazen öyle metal bir şarkı dinleriz ki bunlar bizi yalnızca müziği ile değil sözleri ile de tokatlar.
Bize inananlar (dindarlar) ve yaşlılar, dünyanın güzel bir yer olduğu yalanını söyleyip durdular. Evren şöyle dengededir, dünya böyle güzeldir, insan böyle muhteşemdir gibi yalanlardı bunlar. Yalnızca büyüklerimiz değil okullarda da bizi bu yalanlarla eğitmeye çalıştılar. Duyuları olan varlıklarız, yaşadığımız dünyanın bize anlatıldığı ve propagandası yapıldığı gibi olmadığını kısa sürede deneyimleriz. Ve Max Stirner’ın da dediği gibi ”deneyim en önemli algılama biçimidir”. Mesela aşk acısı sizin için hiç bir şey ifade etmezken bu başkasını öldürebilir ya da metal dinlemek bazılarının kulağını kanatırken bazılarını eargazma (işitsel orgazm) taşır. İşte bunlar aynı olaylar hakkında farklı deneyimlerin sonuçlarıdır ve o kişi için sarsılmaz bilgiler doğurur. Biz de deneyimlerimizle bu boktan dünyanın tüm kokusunu içimize çekip sonra güzelce dışarı üflüyoruz. Bu sefer b*kun kokusuna bir şeyler ekleniyor, nefesimiz ki onlar gitarlarımızdan çıkan cızırtılar ve davullarımızdaki cehennemi tamtamlardır. Bizim için şölen olan, dünya için kıyamet olabilir.
Şimdi size bir yaşlıdan ve bir gençten bahsedeceğim.
Bunlardan biri Louis Armstrong ki bu yaşlıları temsil etmektedir. Louis Armstrong – What A Wonderful World adlı şarkısında doğanın, insanın ve dünyanın güzelliklerinden bahsedip bundan dolayı şanslı olduğumuzu söyler.
Diğeri ise Amerikalı Death/Thrash/Grind grubu Ghoul’dür ki bu gençleri temsil eder.
Ghoul, Louis Armstrong coverlamıştır. Aslında bu tam olarak bir cover değildir. Müzikal anlamda şarkının orjinali ile uyumlu gitse de sözleri bunun tam tersidir. Ghoul bu şekilde bize dünyanın aslında boktan bir yer olduğunu hatırlatmakla kalmaz, fanmade videolarında dahi hayvan deneylerini, toplu mezarları, kan akan nehirleri, kitlesel yıkımları ve işkenceleri gözümüze sokar.
Bu yalnızca ustaca hazırlanmış bir iş değildir. Bu aynı zamanda bir yaşlıya verilen sert bir cevaptır. Bu yeni çağın, eski çağa verdiği cevaplardan yalnızca biridir. Bu bir tokattır! bize sunulan yalanları dillendirenlerin suratına….
Alevler içinde yanan kuleler ve insanlar gördüm
Kıyameti gördüm, senin ve benim kıyametimi.
Ve sonra dedim ki ‘ne harika bir dünya’
Kararmış, uğursuz bir gökyüzü, ışık yok.
Yalnızca kapkara, buz gibi, uykusuz geceler.
Ve sonra dedim ki ‘ne harika bir dünya’
Gökte çok güzel radyasyon bulutları dolaşıyor mesela…
Hayatta kalmayı başarmış insanların suratları tümör dolmuş.
Geçmişte arkadaş olanların şimdi ekmek için birbirini öldürdüğünü görüyorum.
Sen de yapacaksın…
Bebeklerin çürüyen cesetlerini görüyorum.
Asla bilmediğim acıları yaşatıyorlar bana.
Ve sonra dedim ki ‘ne harika bir dünya’
Yazı: Olcay Karakeçi
