Kritikler

Death Courier – Necrotic Verses

Transcending Obscurity Records – 2020 – Yunanistan

Underground Death Metal piyasasını yakından takip edenler Death Courier ile yolları mutlaka kesişmiştir. Türk metal fanları genellikle Yunanistan´ın Black Metali ile alakadardır; ama komşuda Metalin her alt türünde iyi işler çıkaran gruplar var.

Death Courier, 1987 yılında başladığı yolculuğuna 1993´te ara vermişti, Grupta Başs-Vokal görevini üstlenen Bill, 2009 yılında grubu yeniden bir araya getirdi. Reunion´ın ardından Necrotic Verses, grubun piyasaya sürdüğü ikinci full-length albümü. Albüm 5 Haziran 2020´de Transcending Obscurity Records etiketiyle piyasaya çıkacak, albümde toplamda 10 parça ver ve 33.44 dakika uzunluğunda. Death Metal fanları için kısa bir tanımlama yapmam gerekirse; dörtlüyü verdikten sonra kulaklara hücum eden müzik At The Gates´in erken dönemlerini hatırlatan hız ve teknik, bunun yanında Carcass´ın death metal yoğunluğun bir araya gelmiş hali gibi. Açılış parçası oldukça etkileyici, Old School Death Metal lezzeti, ölümün şiddetini mızrak gibi saplayan gitar riffleri ve bununla uyumlu yoğun blastbeat ile desteği ile vahşet saçıyor. İkinci parça “Mourning Ecstasy”, orman deviren dev elektrikli testere gibi gitar riffleri ve ona eşlik eden blastbeatleri ile panzer geçişi gibi başlıyor adeta. Albümün tamamında gitar işçiliği çok iyi, 90´lar başı ve ortasına kadar Death Metal adına fırtına gibi geçen yıllarda üretilmiş Death Metal dokusunu bu albümde bulmak mümkün. Özellikle o dönemin Death Metal´ını eşsiz bulanlar için bu albümde ki gitar tonları oldukça tatmin edecektir. Albümde ki davul performansı ise tek kelime ile leziz. Özellikle “Mourning Ecstasy” ve “Morsimon Imar” da ki performansı çok beğendim. Bill´in bass gitarda ki ton seçimini çok beğendim, sound içinde davullarla uyumu çok iyi. Blastbeat başlayınca eğer iyi bir ses sisteminiz varsa odanın içinde makineli tüfeğin ara vermeden saydırması gibi patlamaları bütün vücudunuzda hissedeceksiniz. Son olarak vokallere gelince, Bill çok sevdiğim bir Brutal tekniği kullanıyor. Bazı bölümlerde Sinister ve Gorguts´u hatırlatan detaylar var, dinlemesi oldukça keyifli.

Albüm kapağında ki işçilik, grubun logosundan kullanılan renklere ve ayrıntılara kadar her bir detay insanı 90´li yıllara götürüyor. Bir Death Metal fanini asla pişman etmeyecek bir albüm, şans vermenizi öneririm.

8/10

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İlgili Makaleler

Başa dön tuşu