Metal Blade Records – 2009 – ABD
Kill’in üstüne bu cidden iyi gitti. Evet bayanlar baylar, yeni albüm Evisceration Plague ile Death metalin babalarından Cannibal Corpse 2009’a bomba gibi girdi ve hepimizi yine derinden etkiledi. Fakat bu sefer sadece yeni bir albümle değil hepmizin Malevolent Creation dan tanıdığı Rob Barret ıda kadroya dahil ederek bu yılı güzel geçirmemiz için iyi bir sebep oluşturdu.
Evet Yeni albüm Metal Blade etiketiyle elime geçtiği andan itibaren vazgeçilmezlerimden birisi haline geldi. Nerdeyse gecelerce günlerce bu albümü dinledim diyebilirim. Yada albüm yanında bonus olarak verilen albüm kayıt dvd si ni izleyerek bu albümün inceliklerini daha yakından inceleme fırsatı buldum ve cidden bir şaheser nasıl yaratılır bizzat şahit oldum.
Albüme gelecek olursak, albüm her zamanki alışageldik corpse girişlerinden ziyade daha çok seramoni tadında bir girişle dinleyenlerini selamlıyor. Tabi bu aklınıza melodik bi albümmü yaptılar acaba tarzı garip sorular getirmesin aklınıza, fena yanılırsınız, benden söylemesi. Onun dışında Albümün giriş parçası Priest of Sodom baştada söylediğim gibi seramoni tadında başlasada devamında Haaa s.ttiiiiiiiiiiiiir dedirtecek cinsten bi şarkı. Zaten albümün genelinede bakarsak Alışıla gelmiş Corpse albümlerinden daha atak daha gaz ve daha etkileyici, insanı kendine bağlıyıcı bir albüm olmuş diyebilirim. Her zaman dinlediğimiz teknik ve değişken Corpse riff leri, Pat amcamın ortalığı karıştıran ara geçişleri… Paul amcamın davul atakları, blast ları… Alex amcamın oluşturduğu ve şarkıları ordan oraya savuran değişken bass partisyonları ve taze kan Rob Barret’ın, Corpse un teknik riff lerine kattığı hareket ve gazla, son 2 aydır bayıla bayıla dinlediğim, neredeyse tek albüm. Tabi bu arada George emmim vokallerde, bu albümdede şov yapmaya devam etmiş oda ayrı mesele.
Tabi Corpse da olsa kimse kusursuz albüm yapamaz değil mi? Dolayısıyla bu albümün dezavantajlarından bir taneside ki genel olarak Corpse albümlerinde çok gördüğümüz bir şeydir bu; Aynı düzlemde şarkılar olaması. Şarkıların kendi içindeki değişkenlikleri ve olayı çok farklı yerlere taşımaları ayrı mesele fakat hep aynı düzlemde şarkılar insanı biraz geri tutuyor gibi ama dediğim gibi; bu gazla, bu albümden kimse uzak duramaz
Kısaca son söz olarak şunu söyliyim “ben çok azılı bir Death Metal fanıyım” diyipte bu albümü göz ardı eden, varlığından haberdar olmayan, henüz edinmemiş arkadaşlara tek bir lafım olacak gidin cluber olun cidden 😉 Onun dışında benim gibi çoktan arşivine katmış arkadaşlar kahvelerini doldurup yanında lüks çikolatalarını yiyerek albümün tadına tat katıyolar zaten şu anda 🙂
9/10
