Kritikler

Asphyx – Necroceros Albüm Kritiği

Hollandalı dev Death Metal grubu ASPHYX’in 10. Stüdyo albümü 'Necroceros' hakkında bir şeyler karaladık.

Century Media Records – 2021 – Hollanda

“Selam millet! Kötü ve karamsar geçen günlerin ardından her zaman olduğu gibi yine müziğe sığınmak istedim ama içimde ki iblis sadece yat ve uyu demekten başka bir şey yapmadı. Ne yatmak ne de uyumak içimde ki öfkeyi söndürebiliyor ne de beni kendime getiriyordu. Şu lanet pandemi ve saçma sapan önüme sunulan seçimler beni yine gaflete düşürüyordu. Düşmekle kalmayıp daha endişeli hal alan günlerin ardından biraz olsun toparlandım ve müziğe sığındım…”

Kendimi ölüm metalinin kollarına bırakmaktan başka bir şey aklıma gelmedi. Aklımı yerine getirecek ve beni silkeleyip diriltecek bir albüm arıyordum.Evet , evet ulan hayat devam ediyor! Ama lanet olsun,diyerek yoluma devam ettim. Hollandalı dev grup ASPHYX’in 10. Stüdyo albümü Necroceros hakkında bir şeyler karalama gereği duydum. Asphyx benim için değişmez grupların başında geliyor.

Otuz yılı aşkındır yollarına devam eden Martin van Drunen ve tayfası yine öfke kusmaya yemin etmiş. Hollandalı panzerler makinelerini iyi yağlamışlar ve savaşın ortasında durmadan bombalar yağdıran bir panzer misali ortalığı yıkıp geçiriyorlar. Albüm Hail Of Bullets,Bolt Thrower gibi grupların akılda kalıcı death metal aranjmanlarıyla dolu. Necroceros albümü savaşın ortasına sizi direk bırakıyor. Albümün miksajı da son derece iyi. Bu albümde Dan Swanö ile çalışmamayı seçmişler ama Swanö ile olan işlerini düşünürsek üzerimden beton mikseri geçmiş gibi hissettirdi.

Bildiği yoldan şaşmayan Asphyx 10 parçalık bu albümün şarkı yerleştirmelerini de yerli yerinde kullanmış. Martin van Drunen’in ölüm dolu vokali hoparlörden öyle bir dışa vuruyor ki müzikal kaos kulaklarınıza işkence etmekten zevk alıyor. “The Sole Cure Is Death” ile açılışı yapan albüm Paul Baayens’in güçlü rifflerin yer aldığı, van Drunen vokalleriyle yırtındığı, Stefan Hüskens’ın o cüssesiyle davulu değil de o tokmaklarla size patır kütür girişmesi, “Botox Implosion” ve “The Nameless Elite” şarkılarıyla ateşi harlayan bir albüm. “Three Years of Famine”, “In Blazing Oceans” ile ağır death-doom sularına giren ve tempoyu düşüren şarkılar barındırsa da vahşet hiç eksik olmuyor. Oldukça epik bir çalışma olan Three Years of Famine parçasına ayrıca değinmek isterim ki albümün tam ortasında yer alan bu parça Van Drunen’in çürümüş vokalleri, temiz gitar pasajları, solosu, melodisi insanın içine beton gibi oturuyor. Marş niteliğinde olan “Yield or Die” tekrar savaş alınana koşma isteği içimde tekrar uyandı. Kapanış yaptığımız “Necroceros” ise tam bir Asphyx parçası. Gücünü son anına kadar kullanmayı ihmal etmiyor.

Axel Hermann tarafından hazırlanan albüm kapağına bayıldım. Bir albümü anca bu kadar iyi yansıtabilir. Çıkan on albüm boyunca taviz vermeden yollarına devam etmeleri, yüksek kaliteli ölüm sunmayı başarmaları harikulade bir şey. Biranızı alın ve hiç korkmadan play tuşuna basın… Acı yok, taviz yok!

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İlgili Makaleler

Başa dön tuşu