Willowtip Records – 2016 – Almanya
Tanışmamızın üstünden 10 yıl geçti ve hâla beni şaşırtmaya devam ediyorlar. Zira iki farklı tarzda çaldıkları Ep’lerin toplamından çıkan bir albümle şu an ne yapacağını bilemez bir halde odamın kenarında pısmış, bekliyorum(Tabii bir yandan da albümü dinliyorum).
“Disposal of the Dead” yani diyorki; albümün bu yakasında kütür kütür çalıyoruz aga!!! Girişinde duyduğunuz o ayinsel ses, derin ve ölümcül bir ayinin başlangıcını müjdeliyor dinleyene. Remotio Mortuorum. Direktman yıkımı anlatıyor bize. Sonra alıyor sizi içine ve albümün derinliklerinde kaybolmaya başlıyorsunuz. Devamı atak davullar ve hızlı bir girişin ardından riffleri, gürül gürül vokali ve insanı kendine sıkıca bağlayan o akıcılık, değişkenlik, o sözler…Altı şarkıdan oluşan albümün bu yakasında daha az teknik, daha çok brutal sesler ve sözlermevcut. Disposal bölümünün son şarkısı The Bell. Şarkının sonuna doğru, deneysel futuristik sesler duymaya başlıyorsunuz. İşte o zaman anlayın ki stratosferden çıkmak üzeresiniz ve uzayın derinliklerine doğru hızla ilerliyorsunuz. Zira devamında gelen şarkı Dharmata adından da anlaşılacağı gibi evrensel güçlerin mesajını iletmeye başlıyor.
“Dharmata” yani diyorki; Albümün bu yakasında otur müziği dinle agacım, müziğe ve deneyselliğe doy!!! Zira albümün bu yakasında, direktman eski usül progresive death metaldinliyoruz. Daha da açık söylemek gerekirse Atheist’e yakın bir yapı ve bestelerle karşımıza çıkıyor grup. Hangi akla hizmet bunu yapmışlar elbette şu an bilmiyoruz ama ellerine emeklerine sağlık, zira azımın suları akıyor dinlerken. O riffler, teknik geçişler, deneysel sesler, aksak ritimler, direkt jazz death metali. Aga bu nedir yeaaa kafası direkt. Albümün bu yakası ise toplamda 5 şarkıdan oluşmakta. Şarkılar keyifli ve değişkenlik had safhada, sıkılımak imkansızdan öte birşey. Kayıtlar, sound 10 numara. O sesleri o geçişleri dinlerken çıldırıyorsun direkt.
Albümün kayıtları Almanyada alınmış, Mastering’in ise Disposal kısmı Kaliforniyada, Dharmata kısmı New York ta yapılmış. İki farklı tarz Ep’nin buluşması söz konusu olduğundan kapaklarda iki farklı ustadan çıkıyor tabii ki. Disposal kapak tasarımı usta Jon Zig’in eseri. Dharmata kısmı ise Kahori Takeda eseri. Kapak tasarımları da, tarafların ruhunu sonuna kadar yansıtıyor.
Uzun lafın kısası(ki bu sefer hiç yazmadığım kadar uzun yazmışım) albümü alın abi. Dinleyin sonra birşeyler yiyin için tekrar dinleyin. Sonra bir dışarı çıkın gezin gelin tekrar dinleyin. Bir süre yalnızca bu albümü dinleyin yani.
8,5/10
