Impaled Nazarene – Eight Headed Serpent Albüm İncelemesi

Osmose Productions – 2021 – Finlandiya 

Leş,edepsiz ve deli adamlardan oluşan Finlandiyalı Black Metal efsanesi Impaled Nazarene, bugün 13. full stüdyo albümleri “Eight Headed Serpent” ile karşımızdalar. Lise yıllarında “Suomi Finland Perkele” arsızlığı ile tanıştığım grup o zamandan beri üretmeye kan kusmaya devam ediyor ve sundukları her çalışma ile beni şaşırtmaya devam ediyorlar.

7 sene önce çıkan “Vigorous and Liberating Death” sonra suskunluğunu bozan manyaklar yine sapık bir albümle karşımızdalar. Geçtiğimiz aylarda çıkarttıkları 2 şarkılık “Goat of Mendes” Ep’sinde bulunan Goat of Mendes ile açılan albüm bunun öncesinde süper bir intro ile bizi karşılıyor dinleyince ne demek istediğimi anlayacaksınız :).(Sürprizi bozmayalım)

Albüm 13 şarkıdan oluşuyor. Son şarkı olan “Foucault Pendulum”a kadar tempo düşmüyor. Sağlı sollu
tokat ve aparkat atan şarkılar ahlakımızı bozuyor ve bize Black Metal orgazmı yaşatıyor. 32 dakika olan albüm asla sıkmıyor ve yağ gibi akıyor gidiyor. Albümde kısa groovy-punk hardcore tadında şarkılar aralarda bize selam çaksa da , grup bu albümde bizlere genel anlamda gayet şahsına münhasır leş bir Black Metal ziyafeti sunuyor. Albüm isim parçası “Eight Headed Serpent”, eski raw black dönemlerine kafa atan “Shock and Awe”, hardcore-punk soslu “Octagon Order”, bass gitar ile giren kısa ve vurucu 58 saniyelik şarkı “Human Cesspool”, ve düşük tempolu ve damar ırz düşmanı “Foucault Pendulum” benim dikkatimi çeken şarkılar oldu ama açıkçası albümdeki her şarkı dinlemeye değer.

Albümde bir çok tarzdan tatlar almak mümkün, bu albüme açıkçası saf bir Black Metal albümü demek
doğru olmaz ama her Black Metal hayranının mutlaka dinlemesi gereken bir albüm olmuş diyebiliriz. Sound olarak albüm tam benim sevdiğim tatlarda olmuş, çiğ ve kirli bir sound var. Gitarlar ön planda ve vokaller oldukça iyi bir şekilde mixle gömülmüş. Bana göre bir önceki çalışmaları “Vigorous and Liberating Death” albümünündeki kick tonları çok fazla parlak idi ve bence gitardan rol çalıyor ve soundun vahşiliğini biraz azaltıyordu ama bu albümde bunu çözmüşler gibi, leşliği vahşiliği resmen yaşıyorsunuz. Buna ek olarak bass gitar albümde gayet hissedilebilir, özellikle son şarkı “Foucault Pendulum” şarkısında harika dokunuşlarla şarkıyı adeta taşıyor.

Sonuç olarak Impaled Nazarene seneler sonra bu albüm ile yine bizi şaşırtıyor ve hayran bırakıyor.
Her şey yolunda giderse 2022’de kendilerini canlı olarak göreceğiz ve belki o zamanda konser incelemesi yaparız kimbilir.

9/10